de Druif

Het monumentale pakhuis van de oude jeneverstokerij van Hartevelt aan de Langegracht in Leiden stond al jaren leeg voordat wij van de gemeente Leiden de opdracht kregen een plan te maken voor het kantoor van een vrijwilligersorganisatie.

Twee lagen met een kap, een lage verdiepingshoogte, een doorgaande moerbalk op standvinken met daarop een enkele balklaag evenwijdig aan de gevel en houten kapspanten karakteriseren het interieur. Verder is het binnen vrij donker door de gesloten voorgevel, de ingebouwde achtergevel en het ontbreken van ramen in het dak. De gedrongen brede baksteen tuitgevel met vlechtingen, een symmetrische opbouw met pakhuisdeuren aan beide zijden op de begane grond en in het midden op de verdieping geven het exterieur haar monumentaliteit.

Het daglicht dat door de voorgevel in het pand komt, kan niet bijzonder verbeterd worden zonder aantasting van het karakter. De pakhuisdeuren kunnen zeker overdag wel open worden gezet maar dat geeft niet veel verbetering zeker niet achterin het pand. Om deze reden hebben we in het dak lichtstroken aangebracht bijna over de gehele lengte. Door zowel in de zoldervloer als in de vloer van de eerste verdieping aan beide zijden over de lengte van het pakhuis een strook vloer weg te laten, wordt het pand veel lichter zonder dat de gevel wordt aangetast.

De beide pakhuisdeuren op de begane grond zijn erg laag en kunnen niet zonder meer dienen als toegangsdeuren. Daarnaast vraagt een kantoorfunctie ook een duidelijke ingang waarvoor het raam in het midden aantrekkelijker is. Een accent op een van de beide bestaande deuren, nodig voor een heldere ingang, haalt de symmetrie uit de gevel. Om deze reden wordt voorgesteld het bestaande middenraam te vergroten tot ingang. Overigens op een wijze die duidelijk maakt dat het om een nieuwe ingreep gaat. Deze ingreep voorkomt dat het trottoir moet worden ingestoept en behoudt wel de zo karakteristieke symmetrie in de gevel.

In het interieur blijft zoveel mogelijk het pakhuiskarakter behouden met de houten spanten en balken in het zicht. De ruwe muren blijven ruw met de oorspronkelijke uitstraling van ongestucadoord metselwerk. De indeling is zoveel mogelijk vermeden en voorzover aanwezig op zo’n manier aangebracht dat de ruimte als één geheel wordt ervaren. Enkele trappen, passend bij het interieur van een pakhuis, maken de verdiepingen toegankelijk.